Jesień serca
Dodane przez voytash dnia 19.10.2008 14:49
Środkiem polany naprzód leci
barwna i smutna jesienna pani
żar gasi i rozpacz w głębi wznieci
kogo spotka, serce mu rani
W chłodnego wiatru zdobycze otulona
brudnymi liśćmi wspomnienia wymaże
nieczystością swych czynów otoczona
człowiekowi jak drzewom obumierać każe
i każdy jak ta samotna gałąź pozostaje
sam ze smutkami, z małymi radościami
lecz gdzieś jest nadzieja - tak się wydaje
zbędna ta chwila zadumy nad troskami
Jesień serca niedługo odejdzie
Żar w nas rozpalić znów można będzie