życie
Dodane przez Tomasz Biazik dnia 08.04.2016 13:07

---

                                        Twoja gwiazda


Czas, gdy wypali, ostatniego światła promienie
I w ćmy żałobne, odfruną w niebo motyle,
Znaczy, że już po nas, powietrzu, niebu i ziemi,
A życie w nieprzerwanej wieczności, zajęło tylko chwilę.
Cóż nam po nim gdy zgaśnie
Najwyżej strzęp wspomnień w niedopitym dzbanie
Mnóstwo samych chwil dobrych
I może smutnych chwil też parę.
Od urodzin do śmierci, ciągłe na nie czekanie.

A ta gwiazda szczęśliwa co nas wciąż kołysze,
W przepastne głębiny życia, światłości bezmiar wlewa
Oby jak najdłużej cię drogą ziemską wiodła
Zanim na zawsze zabierze nas do nieba.

Czas, gdy zagaśnie, jej ostatniego blasku promień
To tylko będzie nasz kres, najdoskonalsze życie.
Ona, dalej lecz już smutna, w niebiańskiej wieczności
Może czasem nas wspomni, nim sama spłonie w zenicie.

Po raz który z rzędu, nikt nie wie
Fala wyrzuci w na brzeg, piasek.
Czasem muszelkę, taki mały
Skrawek wszechświata,
Zupełnie maleńki okruszek
Jak życie nasze.