parnas
Dodane przez Łukasz Jasiński dnia 20.06.2009 20:43
Apolla dudniły ostatnie hejnały
półkulą wzgórza ponurych gwiazd
zaświstał zimny deszcz błyskawic
Epolakówna pomroczności jasnej
szuka marmurowych bohaterów
zakrztusili dno wazy zwycięstwa
Olkówna grzebie na łez barykadzie
dowody istnienia chwały ludzkości
Epretówna śpiewa na pustej pustyni
igra na ostatniej strunie srebrnej liry
ciśnienie eleaty leci do ściany płaczu
Enemówna poruszyła wąską kotarą
zeświecczyła drewniany teatr życia
niczym nieujarzmioną złotą klatkę
Arotówna ledwie w pierwszej parze
prowadzi wężowato chocholi taniec
spadają wierzchołki nowej piramidy
Otarówna spogląda na wierzch studni
słucha prawdziwej głębi zwierciadła
rozkwitającego w doniczce kwiatu
zgubił na zawsze natchnienia płatki
Anarówna w modlitwie jęczy o łaski
widzi pochmurny nieboskłon grzyba
zbawienie nie przyjdzie dla świata
Anylopówna wieszczy palcem wizję
tworzy falę oceanów chorału myśli
Alatówna na cienkim cieniu armaty
odgrywa wesołą operetkę śmierci
czerwiec 2004