Wilk syty i owca cała
Dodane przez amatorka poezji dnia 02.02.2010 12:04
Wpatrujemy się w niebo z wilczym apetytem
i chłoniemy łapczywie chwilę spadającej gwiazdy.
Świecący ślad wciąga jak natura wilka do lasu,
a wyzwolona energia krąży między nami, spełniając sny
niemoralne, niewidoczne, tkwiące głęboko,
w harmonii z naturą, wbrew zasadom.
Rozbijając samotność jak wilki w jagnięcej skórze
ocieramy się o pruderię, obwieszczając niewinność,
aż do następnej spadającej.