SEZONE
Dodane przez Michał Murowaniecki dnia 10.04.2007 22:35

---

I

pustostany ducha, kilkaset dziur w głowie miasta. ślady
po wojnie z myślami. pole widzenia zasiewane ciszą - zastygłe oczy,
w które czasami z rozsądku zagląda nieestetyczna śmierć.
rozkłada się na materacu i patrzy w sufit. później dla zabawy ogląda
pozostałości: pluskwy i tłuste prusaki. kruche faktury dawnych snów
pękają jak balonowe chmury, kiedy nadzieją się tyłkiem na komin.

spójrz, idzie z całą pewnością. zdrapuje zębami rdzę z kaloryfera.


II

zgubiony krok - nowe dziury. wietrzna ospa na starej skórze
stworzenia. wypustki, blizny. ślady przebycia. budynki wywieszają
swoje jęzory. z każdym dniem zbliża się zmęczenie materiałów
budulcowych. szczury dawno zajęły się resztą. miasto nie je witamin,
ale łyka prochy: przeciwbóle, przeciwciała. mieszanie podskórne,
drinki z kruszonym lodem w kanałach, wciągnięte ścieżki kurzu.

patrz, kartka nad bramą. gołębie zacierają ślady na parapetach.