Onyks i brzoza
Dodane przez Ako dnia 18.04.2010 11:29
Was już tu nie ma. Historia swe koło
znów obróciła, zamieniając tylko
w gorycz, zdziwienie, jedną małą chwilką,
wszystko co kiedyś złączyła z tym miejscem.
A życie nadal popłynie z mozołem.
Teraz do wspomnień dołączymy jeszcze
mgłę, co spowiła drzewa i lotnisko,
jakby zatrzymać chciała czas i wszystko
zamienić w pamięć dzieloną pospołu
z grobami, których nie zniszczyły deszcze.
Drobinki piasku, wśród świata padołu
nowe znaczenie dostały i słowa
zadźwięczą, jakby historia od nowa
swe białe karty przed światem odkryła,
by wzmocnić efekt z pomocą żywiołów.
Gdy chmura pyłu niebo zasłoniła,
żal znika w wirze wydarzeń jutrzejszych.
Zostanie pamięć, której byle wietrzyk
już nie rozwieje. I wciąż stoi drzewo.
Ślad po konarze brzoza zabliźniła.
Skrzyni z onyksu zatrzaśnięto wieko.