Ogród pustki
Dodane przez Idzi dnia 29.09.2011 07:43
Dzi¶ nikt z kukułk± nie rozmawia,
wiatr tetr± w słońcu nie łopoce,
nikt już nie przekrzykuje pawia,
wróciły znów bezsenne noce.
Pełne baldachy pelargonii
rodzina skorków adaptuje,
bezkarny kot motyle goni,
bezwstydnie dołem znaczy tuje.
Pajęcze sieci, choć dziurawe
l¶ni± srebrem między cyprysami,
krety kopcami kryj± trawę
i tylko my, od wczoraj sami.
albo tak:
Po wojnie na górze
krety wracaj± do labiryntów,
paj±ki ceruj± sieci.
Zdziwiona kukułka wsłuchuje się
we własne echo
przy akompaniamencie wiatru
na nagich sznurach.
Pelargonia bez reszty
oddaje się skorkom
w cieniu ociekaj±cych potem tui.
I tylko my.