Rozprawka o krajobrazie
Dodane przez Henryk Owsianko dnia 31.10.2011 13:57
za pokręconym krzakiem
Boruty i Lucyfery schowane
przed wzrokiem bojaźliwym
zmyślone strachy budzą wyobraźnię
mieszkają w sercach bałamuty niechciane
wodniki nimfy i potwory straszne
krzyż na skraju dębiny
odpędza ducha samobójcy
znakiem krzyża każdy oczyszcza sumienie
modli się do Trójcy
i samobójca się nie obudzi
dumna bieda zamieniła strzechy na dachówki
i dalej dobrze jej wśród ludzi
w brzezinie kapliczka z wizerunkiem Maryi
w intencji pomordowanych powstańców
pamięta starców którzy tu przychodzili
aby zginać karki
ktoś zapamiętał wczorajszą opowieść
ktoś wstał od stołu nie wysłuchał skargi
śpiew topielic nad bagnami
unosi się w mgły oparach
wraz z niepokojem w snach osiada
wzrok podniesiony w tamta stronę
jak nierozumny podszept
jak pytanie o duszę w pamięci zapada
jako prawdy zmyślone
pośród pól i domów oczekiwanie
pełne wiary w przeznaczenie i cuda
trzeba zabić to co się widzi
trzeba wiedzieć swoje żeby przeżyć
choć dla jednych to prawda
a dla innych obłuda
najważniejsze by zobaczyć wschód słońca
i żeby nie było powodzi
albo żeby ze sklepu niczego nie zabrakło
to co się dzieje za rogiem
nikogo nie obchodzi
byle nie bolało
byle było łatwo
na karku każdy ma swój krzyż
choć na rozdrożach nie brakuje krzyży
po co pytać dokąd się idzie i po co
skoro nigdzie nie idę to zawsze jest bliżej.
Gandawa, 31.10.2011.