gdzieś ponad lustrem wody
Dodane przez Coobus dnia 11.03.2012 21:22
umiem uśmiechem rozmawiać z ludźmi
niemym językiem naiwnej wiary
i chorobliwego zaufania
słowa chowam za siebie
potrafią ranić
a uśmiech...
uśmiech potrafi leczyć
wiem, to niedużo...
umiem wyobrażać sobie to
co niewyobrażalne
wyobraźnia potrafi tworzyć
budować
docierać do granic
więc buduję, tworzę, docieram
a potem uciekam w popłochu
bo panicznie boję się granic
umiem wycinać świat z papieru
niewinne i białe formy
chwile zatrzymane w czasie
pokraczne, kochane, nieporadne
gdyby były doskonałe
nie byłyby tak kochane
umiem zaklinać to wszystko potem w słowa
i przenosić z powrotem na papier
umiem cieszyć się
tymi białymi kawałkami świata
wiem, to mało...
umiem też żonglować kroplami deszczu
wszystkimi naraz
to efekt długoletniego treningu
nie nawlekę ich nigdy na igłę
nie zamienię w korale
nigdy się tego nie nauczę
nie dowiem się też
co czuje delfin
wysoko ponad lustrem wody
ale z tą niedoskonałością można żyć
lubię przesiadywać nad otwartą szufladą
i strzepywać kurz z wczorajszych godzin
segregować i układać porozrzucane myśli
ludzie uważają
że nie jest to nikomu potrzebne
a ja...
być może tego jeszcze nie wiem
to chyba wszystko
ahaaa... umiem jeszcze kochać
chyba tak
chyba umiem
tak mi się przynajmniej wydaje...
wiem, to niewiele...