Starość
Dodane przez etszked dnia 29.04.2014 17:25
Spod zmęczonych, siwych powiek
Idąc drogą już na skróty
Kłamstwem świata jakby struty
Rzuca cichym wzrokiem człowiek.
Siwe skronie-przeżyć moc
Dłonie niby papier ścierny
Ideałom w myślach wierny
Dzień się kończy, idzie noc.
Już nie myśli o przeszłości
Teraźniejszość go nie złości
Spożył wszystkie boskie dary.
Czas wędrować ku jesieni
Bo już nie da nic się zmienić
Brak mu siły- człowiek stary.