Miejsce nad Radomką
Dodane przez bartoszgomola dnia 05.01.2015 18:04
Słońce nad Radomką połyskuje w tafli wody,
Dno nadaje jej brunatnej barwy pnia wiązu obok,
Wróbli trel na pastelowym błękicie nieba sprawia,
Że powietrze smakuje najlepiej właśnie tutaj.
Siedzę na zbutwiałym pniu mojej młodości,
W którym wyryłem inicjały jakiejś dziewczyny,
Pamiętam jak tu stałem z zeszytem i rowerem,
Wiatr prowadził pióro po bursztynowej kartce.
Zapach wrzosu czuć było zanim przyszedłem,
Amarantowa połać chybocze na wietrze i żegna.
Spędziłem tutaj dzień cały ponownie, jeszcze tylko
Podmuch tęsknoty natury i łza moja na ziemię wylana.