vivo dicere ex tempore
Dodane przez ProjektantHB dnia 07.02.2016 23:27
Zastukał wiatr w drewniane me serce,
Gzie jestem Ja? Ten człowiek co pragn±ł wci±ż więcej?
Podeptałem życie kruche jak li¶cie
Pamiętam swój pogrzeb, lecz Wy nie przyszli¶cie.
Oczy zamknięte w mroku nie wskaż± dzi¶ drogi
Z drewna mam serce i z drewna mam nogi.
Nie mogę Panie do Ciebie dzi¶ dotrzeć
Nie mogę tam i¶ć, nie mam na kim się oprzeć.
Zastukał wiatr po raz ostatni i zostawił mnie na zawsze.
Teraz płaczę po¶ród gwiazd i inaczej na to patrze.
Przyszedłe¶ Panie więc odchodzę razem z Tob±
Pod skrzydłami schowam serce niech w nim gwiazdy dzi¶ zapłon±!
Wszystko we ¶nie łatwiej mi przychodzi..
Człowiek niczym słońce..
Wschodzi i
Zachodzi.