WIEDZA
Dodane przez Marian Olszówka dnia 18.07.2018 08:35
Patrzę prosto w okno stworzone przez siebie
Nic w nim się nie dzieje, tylko cisza brzęczy
Widzę smutnych ludzi naprzeciwko siebie
Pierwszy łzy ociera, a ten drugi jęczy.
Chciałbym zmienić wizję, lecz teraz nie mogę
Czas jest mi potrzebny by dokonać tego
Muszę także przebyć określoną drogę
I pomimo wszystko dopiąć w końcu swego.
W mej wędrówce życia jestem sam jak palec
Lecz nie jest mi przykro może tylko pusto
Ogólnie jest dobrze, nie skarżę się wcale
Że zamiast człowieka mam przed sobą lustro.
Nogi mnie już bolą od tego myślenia
Więcej chodzę myśląc, niż myślę jak siedzę
Bardzo wolno życie wszystko mi odmienia
Lecz za to w nagrodę uzyskuję wiedzę.