GDY MRÓWKI IDĄ (2)
Dodane przez Grzegorz Moss dnia 29.03.2019 09:56
Gdy mrówki idą, ziemia dudni.
Chwiejne, nieuprzedzone,
wlokące,
wleczone.

Kiedy zdradzeni szepczą,
ziemia drży.
Dzielnych i czas daremny
wyszczerbią mgły.

Gdy słabi tupią, kamień woła
- jak stygmat w skale -
wielkim złudzeniem
wielkich.

Gdzie głodni idą, kamień dudni
- bo i on za nich
umierać
już chce.

Gdy zbrojni broczą w sławie rdzy,
wyziębią sytych,
przebudzą
śmielszych.