Rozsypane
Dodane przez Kazimiera Szczykutowicz dnia 01.04.2020 07:21
zwolnij
dotyk rąk kwiatów słów
melodyjność łasi się przestrzennie
pęka wiosennie chmurne niebo
drobinki kropel rozbierają promyki
aż do krajki barwnej
początek i koniec dotyka prawd ziemskich -
strzelają w niebo z łuku (tęczy)
zachwyt panuje nad słowem
tłoczą się słowa zachwytu
każdy zmysł chłonie
Dzięki Ci Panie za już
WIELKIE DZIĘKI
jeszcze pozwól na odrobinę bytu