ludzie gadają
przecież nie ja ciebie wymyśliłem bo wpadasz
jak na przerwę jak po ogień i tyle nie wiadomo

wychodzisz przeźroczyście bez komentarza
wchodzisz bez pukania więc opowiadaj
co tam widać co słychać bo mieszkam wśród
plotek i błądzi tu nawet wskazujący palec

a ty przecież świat bez końca studnia bez dna

u nas ziemia towary mają się dobrze znikają
w cieniu za zakrętem w pomniejszającym słowie
pękniętym szkle no wiesz maraton w perspektywie
wojny pokoje mądrzy szaleńcy cudowni idioci

a ja kropka w morzu kiedy patrzysz mi na ręce
przepraszam za noce pustynie blizny wdycham
Światło wychodzę biorąc poprawkę na człowieka