to żywioł
Dodane przez krybar123 dnia 08.06.2009 09:07
gdy ogarnia jak płomień pozostawia popiół
cienką ściankę z bibuły szybko trawi ogień
za nią czyha nienawiść wciąż bywa podobnie
tak wiele pogorzelisk otacza nas wokół
a przecież ma ogrzewać tajemniczym ciepłem
serca dłonie i palce rozpromieniać twarze
czemu pochłania wszystko wciąż rani obrazem
utraconego dobra i kona wśród przekleństw
niekiedy jest zefirkiem urzeka świeżością
pozwala na wędrówkę chociaż pali słońce
czule chłodzi skrzydłami unikamy zwątpień
gdy zmieni się w huragan zagraża milionom
niszczy wszelkie bariery sieje spustoszenie
burzy domy z pietyzmem wcześniej budowane
przeradza się we wrogość pozostawia zamęt
lub ciszę która może zmieni się w nadzieję
czasami jest jak woda i oczyszcza wnętrza
dopóki jak to żywioł nie zrujnuje sensu
powódź zagarnie wszystko uwalniając z więzów
ale bywa też źródłem kto już z niego czerpał
wie że jest doskonała że dodaje znaczeń
nowych treści istnieniu każdego człowieka
chociaż trudno ją zdobyć czystością zachęca
lepiej wspiąć się wysoko niż gnać za mirażem
najtrwalsza jest jak ziemia bo pozwala przetrwać
wzrastamy z niej jak drzewa odporne na burze
daje spokój energię i wśród życia złudzeń
to fundament schronienie naturalna twierdza