* * *
Dodane przez Budzix dnia 22.09.2009 11:41
jak motyl iskrzy skrzydłami próżnię
w czarnego kruka wyobraźni
ogarnąć nie chce przez kres natury
choć widzi brzęk pozornie logiczny
tak ja natury Twojej głębię próżno
w tworzywie martwej wody siecią
a przecież jesteś jakoś Boże
napełniasz w Kanie czasem stągwie
miłością zamierzony wielokrotnie
płaczesz nad ludzkim rodzajem
pamięcią w oczach Twoich stoję
otwarty na oścież