Tożsamość z Persją. Haiku - cykl, cz. 1 Aż uniesie nas wiatr
Dodane przez eitheror dnia 10.09.2010 17:59

---

Moja noc, tak krótka, pełna jest
pustoszącego lęku. Słuchaj! Czy słyszysz
tchnienie ciemności? Uniesie nas wiatr!
Uniesie nas wiatr!

Forough Farrokhzad


Posłuchaj! Oddech
domu z kamienia. Milknie
jak świerszcz przed nocą.

Wietrze! Ukołysz!
Kamień więziony w ziemi.
Pod nim korzenie.

Arafa!* Cienie
skał jak niebiańskie bramy.
Otwarte za dnia.

Popatrz! Na niebie!
Otwarte skrzydła ptaków
niosą horyzont.

Dziś, odkryliśmy
wtopieni w horyzont
zimny, brudny deszcz.

Zasypiamy. Deszcz
jak krew z pulsujących żył
wwierca się w piasek.

Życie jest piaskiem.
Odciskam swój ślad jak wąż.
Nie szukam jutra.

Biegnij po jabłko.
Jutro stanie się dzisiaj.
Wyciągnij rękę!

Daleką podróż
zakończysz pod jabłonią.
Nasycisz głód.

Jabłoń usycha.
Wiatr wgryzł się w tkankę drzewa.
Zerwał korzenie.


* wiedzieć, dowiedzieć się; czytaj jako dowiedz się