Kiedy rozpacz miesza zmysły
Dodane przez kropek dnia 06.01.2013 00:28

---

¦mierć żyje z tob±, ¶pi z tob± jak siostra.
¦mierć żyje w tobie i z tob± umiera
                                        Ryszard Krynicki


Moja przyrodnia siostra nie jest biała ani szara. Jest.
Będ±c brzd±cem szukałem jej,
by dowiedzieć się, dlaczego zabrała mi tatę,
jego muzykę i ksi±żki.
I dlaczego muszę być sam, kiedy mama płacze.

Nie spotkałem jej dot±d, choć widziałem wiele duchów.
I poznałem poezję, a w niej ¶miech i płacz. Złorzeczenia
na żywe i martwe. ¦pi±ce i obudzone. Czasami wydaje się,
że widzę moj± siostrę w oczach drugiego człowieka,
zdarza mi się wtedy to powiedzieć.

Dzień kończy się zmierzchem, a ten, ¶witaniem.
Jednym mijaj± nocne koszmary - innym -
będ± błyskiem szalonym, feeri± dziwnego piękna.

Moja siostra nie rozlicza mnie ze stosu kamyków,
jaki noszę ze sob± dzień po dniu.
Cierpliwie dba, abym nie gubił tego, co moje.
I żeby nie zostało podrzucone komu¶ innemu
nic, co mi przynależne.

Moja siostra jest też siostr± twoj±. Jej i jego.
I tamtych wszystkich, którzy nadejd± dopiero
po kolejnym wschodzie.
I odejd± za horyzont, by stać się tajemnic±.
Przemijaniem tego, co było.