Los
Dodane przez Barbara Śnieżek dnia 24.05.2014 06:21

---

Los

Kwiat kwitnie i usycha -
jak życie człowieka.
Z światowego kielicha
wszyscy czerpią,
a czas w dal ucieka.
Ludzie cierpią,
płaczą, potem się śmieją
karmiąc dusze nadzieją.

Iluż ludzi już żyło
na Ziemi kulistej
i w proch się obróciło...
Wszyscy przeszli
po drodze ciernistej.
Czas przekreśli
i moją nić żywota,
więc po co ta tęsknota?

Do czego rwiesz się duszo
moja obłąkana?
Nawet skały się kruszą -
nic trwałego
nie stworzysz, kochana!...
Czyż z całego
życia nawet wspomnienie
nie zostanie po mnie? - Nie!

Ach, nie! Tak być nie może!
Chyba ktoś wspomni - łza
w oku błyśnie... O Boże!
Jakie wątki
dziwne snuje myśl ma.
Przecież prządki
czasu plan losu mają,
według którego tkają.

Kwiat kwitnie i usycha,
lecz nie koniec na tym :
z kwiatowego kielicha
tu nasienie
pada i życiem swym
pokolenie
przedłuża... Inni pchną czas,
chociaż nie będzie już nas.