Pozornie urodzeni odchodzą niepostrzeżenie
Dodane przez Ewa Włodek dnia 04.11.2015 18:42
Szklany słój.
Wokoło tętni życie,
a tu nie dociera nic lub prawie nic,
choć widoczność i słyszalność wyraźne i ostre,
i tylko ten dystans,
jakby między jednym a drugim życiem.

...przejrzysta, skąd się wzięłaś i dokąd podążasz,
bo przecież nikt cię nie zna, choć widzą, że jesteś,
kiedyś ktoś dał ci imię, poza tym nic nie wiesz,
twój identyfikator - pusty romb i owal...

Wszystko toczy się obok,
nie ma pośpiechu, przyjemności, ani cierpienia,
może oprócz płaczu krzywdzonego dziecka i kwilenia wyrzuconego kota,
odkąd tamten ból przerwał tamę
i wylał się krwią z gardła dartego wrzaskiem,
którego wibracje wprowadziły cię w inny stan skupienia.