Przykład moich innych rymów
Dodane przez kurtad41 dnia 06.01.2016 17:01

---

Uznany, polski kurort, to Ciechocinek;
gdzie kuracjuszy portretu to wycinek,
bo ich erotyczne starania
są, jak po uszyciu ubrania,
do odrzucenia, zbędny, podarty ścinek.

Czym to egzotyczna jest kujawska Ciućmanija?
nie wie tego przyjaciel, nie wiem też i ja.
Może tym, że do ciućmania potrzeba kija,
a może podczas ciućmania nim się wywija?
Zagadka nie do rozwiązania bez pomocy kija?

W miejscowości zwanej Ciekoty,
w czasie dużej, letniej spiekoty,
przed podwyżką ciepłoty,
bez najmniejszej ochoty,
wszystkie koty poszły za płoty.
***
Lepiej układać wersy swoich limeryków
niż zważać na opinię zazdrosnych krytyków.

Lepiej wytyczać własne szlaki,
niż widzieć inn ych/ego , byle jaki.

Warto o coś istotnego się spierać,
niż między kłamstwami wybierać.

Warto pokonać wysiłek, nawet duży,
niż mieć nudne towarzystwo w podróży.

Zamiast lekarzy, także duszy,
mamy całe zastępy faryzeuszy.

Zamiast dobrych działań polityków,
mamy inne działanie; psucie szyków.

Nie pojedziesz na igrzyska,
kiedy płonie ziemia wszystka.

Nie ochronisz żadnej kniei,
kiedy jest w niej wielu złodziei.

Nie znajdziesz, nawet w muzeum,
na głupotę i brak kultury panaceum.
***
Tak, jak gwiazd w kosmosie
jest niepoliczalna ich liczba,
tak tworzących tzw. poezję,
jest również wielka ciżba!

Tak, jak rolnik zawsze swe pole
zasila najchętniej obornikiem,
tak nie może zasilać pola poezji,
ktoś, kto jest jej przeciwnikiem!
***
Być poetą, dobrym poetą,
to używać finezji języka;
finezją jest od wielu stuleci
używanie rymu z rytmem;
wiedzą o tym też małe dzieci!

Doktryną przeciwną poety,
to unik przed rymowaniem,
skutkiem tego jest wynik:
brak czytelników, niestety!
***
Pewien Polak w Andaluzji
nabawił się małej kontuzji
w następstwie konfuzji,
gdy doszło do fuzji
realizmu i iluzji.

Dużej, psychicznej kontuzji
można nabawić się także
nie wyjeżdżając w konfuzji
aż do dość dalekiej Andaluzji.
***
Co jest uznaną potęgą dobrej poezji?,
że po zastępcze atrybuty nie sięga;
nie potrzeba jej udziwnień zapisu
i w tym właśnie starej poezji potęga!
Że rytm i rytm zawsze ją wyróżnia
od prozy poetyckiej i bądźmy ściśli;
kiedy nie zostaje w intelekcie próżnia,
co też ten twórca miał tu na myśli?
***