* * *
Dodane przez zdzislawis dnia 15.11.2017 09:03
melancholia i ja ale ile melancholii
zwróćcie mi tą którą znałem
jako kwiat bezimienny
żeby ze mnie strącić odium i abym
uszedł siebie samego
sobie nam nikomu
względny sens
który stał się niemą
wyrocznią burzącą realizm
kruszeją cegły i nikną
i nawet potocznością nie wzrosną