Dramat dwóch wymiarów
Dodane przez Janusz dnia 21.04.2021 13:04
*
Zamknąłem przeszłość
w kolistej klatce.
Przywiązałem ją łańcuchem
do metalowego okręgu
jak rozjuszone zwierzę.
Dałem jej wybieg
pamiętający tylko wczoraj.
W środku umieściłem
spopieloną młodość
parę przerwanych miłości
i trochę grzechów.
Nad porządkiem czuwa
zwiędły bukiet marzeń.
*
Pomóżcie! Pomóżcie!
Stąd musi być jakieś wyjście!
Wołają zrozpaczeni więźniowie
dwuwymiarowej przestrzeni.
Z ich krzyków naigrawa się
doskonale nieczuła gwiazda
strzegąca drogi ucieczki
której na imię: wysokość.