Miłość

Nauczyłyśmy się żyć na palcach i szeptem
tak by nie drażnić nie wychylać ze skrytości
świat nie lubi umierania między bełkotami
i wyblakłego spojrzenia starczego otępienia

Paliatyw miłości gasi błędne spojrzenie
budzi dawny kwiat uśmiechu i trosk
jajecznica koniecznie za mamę i tatę
zamiana ról chichot losu ciepły szept

Z gąbką na plecach płaczemy pomimo
mydło w dłoniach agnozji przypomina nóż
ale tu nie ma śladów walki krwi są róże
ulubione kwiaty jej wystygłego dzieciństwa

Nie ma już nawet spacerów choć schyłek
lata minęły więc jest gaśnięcie sadów
a więc zmiana czasu a więc jest początek
znaczy dłuższy sen