Kira spojrzała w niebo,
nie zabiła duszy, otwierasz oczy,
ktoś patrzy cisza się tli,
koniec płomienia w górę,
nie opadłam z sił, nie słabnie jeszcze.

Myśl- ostatnie narodzenie,
Boże nie zrozumiesz ich,
oni muszą szukać.

Odpowiedzi i mosty,
sny i długie noce,
nie zrozumiesz, śpiewają
cienie, kiedy mnie tu nie będzie,
zrozumiem czym są kamienie a czym ogień.

Przeproszę, powiem że wychodzę,
nigdy nie sprawdzam czy drzwi są zamknięte.
Może wejdziesz staniesz. Kira --- wiatr i kwiat.