Rządzi nią siła ciążenia;
mimo, że przeciwstawia się harmonii,
pnie się ku kruszejącej osobowości -
drobiazgi noszą prymitywizm za kołnierzem;
pragnie dominować nad bryłą gotyku,
choć i on stał się ofiarą
nieustannych zabiegów plastycznych.

Światło operuje w doskonale wyposażonym tle,
przez demoniczne oczy parterów zaglądają chwile:
cytat,
odniesienie,
aluzja,
wszystkie (w gruncie rzeczy) przeciwstawne
ciążeniu.

Nad ostatnią gałęzią echa
fala ciężka od skojarzeń,
przez dłuższą chwilę tuli do piersi
finał ostatniej sylaby.



Piotr Paschke