Myślisz, że należy tłumaczyć świat na jeden
sposób? Nie jednym wykrzywionym grymasem
podawana dłoń na dzień dobry. Może utyskiwać
na inne stworzenie, że jest ciągle wznoszone

z lichych budowli i na orbitach ciał niebieskich
znajdować jedynie obroty wokół własnych
osi. Zawroty sprowadzają je w to samo
miejsce skąd zawirowały, choć tyle mam

do powiedzenia. Cisza. Dźwięki konają we mnie
przepatrzeniem, krążą w krwistych potokach
gwałtowną reakcją. Utlenia się czas, aż wreszcie
- stop klatka - obraz chemicznej przemiany.

Perwersyjnie analizuję materię, atomy, tkanki
i znajduję pierwszy bieg. Nieznaczny skurcz
między żebrami, który potęguje się powtarzany
do znudzenia, kiedy poszukuje kwintesencji

w magnum opus. Zjawia się myśl. Rozumiem
- tam gdzie teraz stoję, nie ulegam grawitacji.