....


W moim domu pękają ściany, woda
szaleje hurtem przez żarówkę,

N'on stop skapu-łap, mój pokój pełen
czar, głuchych czakr. Pnij się o' formo

z prześcieradłem aż pod sufit - szepce
o' to norma i leczy mnie z głowy. Dość

mam spraw, które niby trzeba załatwić,
zostawić, czasów i przedmiotów, pod-

miotów niezbędnych do pełnego bycia.
Dość mam słów, ktore trzeba wciąż brać

pod uwagę, czy to co się mówi się spisze,
a co się nie pisze niech się wygra. Taktem?