wiją się rusałki małe, całkiem, całkiem zapyziałe, siedzą
w szopie i pod liściem, mają norki przy sałacie tuż przy chacie
co ty na to? co ja na to? fascynato! trele koło kościoła
przy murze słowika przenika ich świat i mój przenika

skowronek co w świetle miga, zagina poły błękitu
z norek ziemi z pod kamieni go podziwia mała Pinia
co rusałką jest zażywną, sypie kopczyk z piasku
by dosięgnąć tego blasku, uczy się fruwać jejmość pani

już niedługo jeszcze trochę i nie wspomni życia w ziemi
gdy skrzydełka miała słabe, bierz to zawsze pod rozwagę
mój aniele, ta nauka była w lesie gdzie strzelano dziś do wilków
skórki lisów też są w cenie odkąd człek nie słucha sroki

jednooki czasem strzela, trafia bo nauczył się od taty, jego
dzieci cóż, niestety przećwiczyły szorstkość bycia, zapomniały
o żyjątkach, może nikt ich nie nauczył słuchać bajek o zającach
wróżkach o początku nie stąd świata odkąd duch nasz polata