Zaczęła się trącąca zmysły odwilż,
jeden krok, w sercu cieplej.

Jej nie wystarczy woda,
sen i powidło/ to musi być.

Wczoraj oderwała kawał nie
tylko okruch życia,


pszczoła i siejące zamęt dni,
Piach i ogołocone spojrzenia.

\Nie wie gdzie rośnie aronia,
a gdzie tętent klaczy zbija oczekiwanie.

\Wędrowiec, pliszka i pchła.
Anonim jest wczoraj, dziś
nie potrzebuje miłosierdzia
sama zbiera na ulicy sen,
spojrzenie murów, śpiących miast.