Gdy wieczór ustępuje
miejsca nocy głuchej,
myśli nie pierzchają, jak
sny po przebudzeniu.

One zostają w śladach
dziennych niestrawności,
nieuleczalnych dotąd
cnotami natury.

I nie wiedzą, ile wciąż
brudnych ziaren w ziemi,
która znów wyda plony
kłosami niemymi.