Dokąd biegniesz mała dziewczynko?
Na skraj lasu, czy w inne szaleństwo?

W zapomnienie? W olśnienie słońcem?
Teraz stoisz bezradnie na grani,
nad zieloną doliną i rzeką,
do której spadają wodospady srebrzyście.

Tam nikogo nie ma oprócz zarośniętej ścieżki.
Ucichło echo Eine kleine nacht Musik.

Nadawałaś kurom imiona, byłaś też ogrodniczką,
czytałaś Słowackiego i jeszcze paru innych poetów,
podziwiając metafory oraz język pełen przymiotników.

Już nie podziwiasz nikogo, nawet epitetów,
zżeranych przez wulgarność.

Jako dziewczynka biegłaś ku błękitom.
A teraz stoisz na wąskiej ścieżce nagle zakończonej
znieruchomiała ze strachu i stara.