na bezludziu w oku mroku
w obojętnych łąk bezkresie
gdzie wiatr ten sam rok po roku
wciąż modlitwę ziemi niesie

stanął całkiem nagi człowiek
kciukiem sprawdził puls na skroni
łzy wezbrały kapiąc z powiek
w papilarne rzeki dłoni

potrzebował znać przyczyny
przedzamysłu wszechmaterii
więc zapiszmy jego czyny
w poczet ludzkich fanaberii

bo fauny łąk zewsząd brzmią
dzielnie głoszą złą nowinę
że jak i on czują że są
znając tylko traw krainę