 |
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: w tamtych butach |
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 27.11.2013 21:42
Wiersz wywołujący (przynajmniej jeśli o mnie chodzi) silne emocje, oddałaś co do joty to nienazwane i niesłychanie trudne do opisania uczucie towarzyszące niektórym "powrotom do przeszłości". To wielka sztuka, moim zdaniem, tym większe wrażenie wywołuje ten wiersz.
Jak to się mówi, sama poezja;)) I to, co specyficzne i najpiękniejsze w poezji kobiecej - facet nie potrafiłby (no, może z jakimiś wyjątkami) tak napisać. A! Nie jestem "feministką" ani "antyfeministką", ale mz w poezji róznica płci ma znaczenie - nie mam chęci ani potrzeby szufladkowania, po prostu odnoszę silne wrażenie, które chyba potrafiłabym uzasadnić, że jest taka różnica, ujawniająca się w niektórych rodzajach wyznań lirycznych, co więcej jest to dobra i wg mnie pożądana różnica.
Mam nadzieję, że nie poczujesz się urażona, to niej jest próba kwalifikacji wiersza do jakiejś opcji, tylko pewne zjawisko, bardzo pozytywne.
Sorki, za te przydługie dywagacje.
Piękny, bardzo dobry wiersz...
Jeszcze jedno, drobna uwaga "techniczno-kompozycyjna;) Gdy przeczytałam Twój tekst po raz pierwszy, to odebrałam go tak:
"chciałam wrócić (...), z powodu melancholii", natomiast za drugim razem tak: "w tamtych butach, z powodu melancholii nieco teraz przyciasnych". Taki odbiór spowodowany jest, jak mi się wydaje, zastosowaniem przerzutni, bo interpunkcja, gdy się dokładnie przyjrzeć rozwiewa wątpliwości: właściwe jest to drugie odczytanie, ale składnia zdania jednak powoduje odczucie dwuznaczności, poza tym, czasem przecinek jest "za słaby", by pokonać powstałe wrażenie, zapewne też niektórzy odbiorcy nie zwrócą na ten (w ich odczuciu) "szczegół" uwagi. To jednak nie jest jakiś istotny problem. za nic nie chciałabym, byś poczuła się urażona.
Jeszcze raz: wspaniały wiersz, przywołujący wiele emocji i skłaniający do zastanowienia...
Pozdrawiam serdecznie:)
Margita |
dnia 27.11.2013 22:00
INTUNO, jednak moja "uwaga techniczno-kompozycyjna" nie ma większego sensu, po prostu pierwsze moje odczytanie było chyba zbyt pośpieszne, stąd nieuzasadnione wrażenie niejednoznaczności przekazu. Krótko mówiąc, nie bierz tego pod uwagę.
Pozdrawiam
Margita |
dnia 27.11.2013 22:36
Margito, od razu odpowiadam - przede wszystkim, to szalenie miłe, że zechciałaś tak obszernie, tak szczegółowo, a na dodatek "z pochwałą". Miałam duże wątpliwości, czy ten wiersz umieszczać, aczkolwiek ma ona dla mnie znaczenie mocno emocjonalne.
A ta "melancholia" w pierwotnej wersji nie była oddzielona kropką, zmieniłam szyk, żeby właśnie było dwuznacznie, tzn. powrót z powodu melancholii, bądź/i - buty przyciasne z jej powodu; czytelnik może sobie sam przeczytać tak, jak czuje. Jeszcze raz - wielkie dzięki. Na marginesie - nie obruszam się i nie odbieram osobiście uwag, nawet jeżeli się je czyta czasami z przykrością (te nasze wiersze, to część nas przecież), często nawet się cieszę, że je ktoś zjedzie, bo w końcu zmusza to do jakiegoś zastanowienia i odrzucenia emocji. Pozdrawiam ciepło. |
dnia 28.11.2013 07:02
To tak jak powrót do domu po latach .Wszystko wydaje się wtedy mniejsze,pomarszczone jak stare jabłuszko. Cienie płoszą.Lepiej zachować dobre wspomnienia i zawsze do przodu-podpowiada rozum a serce,głupie serce pragnie powrotów...
Zauroczyłaś mnie tym wierszem.
Pozdrawiam serdecznie.Ewa. |
dnia 28.11.2013 11:51
Nie da się... Choćby nie wiem co... Pozdrawiam ciepło. Irga |
dnia 28.11.2013 17:55
same baby ?
to Wam powiem, że zawsze marzyłem
o siedmiomilowych
INTUNA, jestem pewien, że butów
u Ciebie dostatek
wierzysz w powroty ?
w którym kiedyś je kupiłam --> w którym je kiedyś kupiłam ?
ładne
hey |
dnia 28.11.2013 18:41
buty - specyficzna symbolika. Mogą symbolizować stan posiadania, a także to, że człowiek sam jest sobie panem, że od nikogo nie jest zależny. Kiedyś wyraźnie wskazywały, z jakiej warstwy społecznej pochodził ich użytkownik, a stare powiedzonko "umrzeć w butach" znaczyło - umrzeć godnie. Był czas, że na gościńcach rabowano sakiewki i buty, na polach walki zabierano poległym broń i buty. Buty poza tym chronią tak istotną (z symbolicznego o punktu widzenia) część ciała, jaką są stopy. I w tym kontekście czytam Twój wiersz. Peelka stoi w ciasnych butach - czyli znaczy, wyrosła z nich, wyrosła ponad siebie, i wcale nie czuje się z tym dobrze, chciałaby wrócić, ale czy zdoła?...Wiersz do zamyślenia. Pozdrawiam serdecznie, Ewa |
dnia 28.11.2013 21:23
Ciekawie przedstawiony powrót do przeszłości. Pozdrawiam. |
dnia 29.11.2013 09:43
Pragnienie powrotu podszyte lękiem, bo zwykle rozczarowuje.
Zwięzły pełen treści przekaz. Tak sobie czytam. Pozdrawiam cieplutko w ten słotny dzionek:) |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
 Gości Online: 4
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech
|
|
|
|
|
|
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)