Krzysiowi - zięciowi

Nie wierszem. Bez ojczystych znaków.
Gdzieś w Patagonii bydło doją.
A tutaj ubywa Polaków.
Zapominają przeszłość swoją.

Dobrze jest poznać cudze kraje
I świat i obcych krów imiona.
Lecz piękne jest co Zmartwychwstaje.
Jak Polska - znów dziś zagrożona.

I dobrze znać języki obce.
Cudze melodie warto nucić.
Lecz naród Twój ma własne kopce.
Opuszczasz go - po to by wrócić.

Z powrotem - doceń polskie znaki.
Wszystkim cielętom nadaj imię.
Bo świat jest różny, kraj jednaki.
Masz tylko własny. Niech nie zginie!