nie ma nic lub niczego
wszystko co ważne zapomniane
spalone popiołem zapisane
szary kurz na dnie zwiędłe róże

umieramy powoli
odchodzimy w trzy wymiary
choć wymiarów naliczyłem pięć
te pierwsze to śmierć

życie i miłość najważniejsze
nic lepszego się nie zrodzi
nic prócz straconych chwil
hierarchią rządzi świat człowieka


umrzeć na wieki nie czas



wszystko dam by śnić
człowiek buduje nierealny obraz
zapomniał że jest kilka świętych dat
pewnego dnia zbudzą się potwory

ziemię okryją mgławice
niebieskie niebo zaiskrzy błyskawicami

ten dzień przeraża mnie

czerwienią krzyż poprzedzi nowy dzień
słońce zbudzi nowa ziemię świeży świt