wóz, co dyszel miał złamany
życia kawał był mu zminął...
tak rozmarzył się skrzypiąco
za bieluśką limuzyną

gdy tymczasem starą wierzbę
los na garaż mu przeznaczył
wiór za wiórem, beznadzieja
jak tu życie odinaczyć?

tępa piła aż w stodole
zardzewiałe zęby szczerzy
to paradne, to ci romans
pewnie nikt by nie uwierzył

jak to chodzi po tym świecie
miłość durna, czasem ślepa,
jednym rzuci złota garście
innym daje z marzeń klepak