Za wzgórzem rozłożył się kwitnący
sad, piękny jak pierwsze przytulenie.
Z każdym powiewem wnosi do rzeki
bladoróżowy pył i kwiecie.

Po drugiej stronie - pochylone krzyże.
Nie podchodzę. Milczy zgraja łotrów,
pozostali mówią językiem węża;
to dziwne (filozofie) dlaczego do
tej pory pozwalasz, by płomień
trawił umysł i ciało

Czas wejść na scenę, więc
nie ukrywaj się w tłumie

Heraklicie.
Powiedziałeś - wszystko płynie,
nie przewidując, że rwący
nurt zmieni i wypaczy słowa.

Płonie twój ogień, wciąż płonie.