nim się złoto południa na dobre rozmieni
na drobne małe chwile pustego wieczoru
lubię zajrzeć do talii co leży naprzeciw
gdzie obrus i nalewka z czerwonych jarzębin

wśród zastawy fajansu maści bibelotów
w pokoju co się czasom postawił na przekór
mam swoją - na poważnie - z nieznanego wieku
kartę która mi zwykła wychodzić co wieczór

tak wiem - że coś być musi w tej chwili upartej
że coś było lub będzie - co mnie nie ominie
i czuję - jest na świecie - coś jak uśmiech karty
w jakimś partii zaczątku - o którejś godzinie