Jeszcze tylko jeden dzień
będę mogła widzieć cię;
jeszcze tylko jeden dzień,
ani chwili dłużej - nie.
Jutro odejść muszę stąd,
to za długo ciągnie się,
wiem - popełniam wielki błąd,
gdy twój każdy śledzę krok.

Bo i tak nie widzisz mnie,
nie obchodzę ciebie nic;
doskonale o tym wiem,
nigdy to nie zmieni się.
Ale gdy zobaczę cię
mogę tu bez końca tkwić
i gdy wiem, że jesteś sam,
znów nadziei iskrę mam...

Wstajesz już - ubierasz się,
we mnie serce lekko drży;
kilka krzaków, kilka drzew,
i za chwilę znikniesz mi...
Ślad na piasku zwiewa wiatr,
puste białe krzesło lśni;
pusto tu bez ciebie jest,
chociaż tłum otacza mnie.

Nie wiem skąd przychodzisz tu,
gdzie odchodzisz - nie wiem też,
ale chcę, byś jutro znów
przyszedł nagle, niby duch.
I choć czy pojawisz się
tylko ty sam jeden wiesz,
to nadziei wciąż mam cień
na ostatni z tobą dzień...

Przed oczami ciągle mam
twoją postać, twoją twarz,
które już na pamięć znam
niby portret twój bez ram.
I choć pojąć trudno mi
co takiego w sobie masz,
obraz twój w mym sercu tkwi,
sen o tobie mi się śni...

Ale przecież wiem i tak,
że daleko stąd ty masz
swój zamknięty, własny świat,
gdzie mi karty wstępu brak...
Jeszcze tylko jeden dzień
będę mogła widzieć cię,
jeszcze tylko jeden dzień,
ani chwili dłużej - nie.