przychodzę kiedy nie jesteś
sprawdzam twoją nieobecność
ślad zostawiam niewidzialnie

by kiedy przyjdziesz odchodzić
by kiedy odejdziesz wracać

a tylko pustka wie
że byliśmy wciąż nie wiedząc
jak być

...
nikt nic nie mówi wzrok opuszczony
w arabesce bieżnika znajduje usprawiedliwienie
dla niezadawanych pytań
dla powietrzem cięższego milczenia
dla złodzieja śmiałości spojrzeń

na miejsce jeszcze nieostygłe
wysiedziane kocykiem w kostkę zwiniętym
na miejsce tak puste
jak tylko pustym być może
i jak tylko pustym jest

ale uwierz mi Tato że nikt nie ma
pretensji usprawiedliwionych nieobecności
i nawet kukułka ignorująca poczucie czasu
i nawet wieczna cisza
milczącą zadumą pogrążona