Wciąż szukam bieli twojej smukłej szyi,
zapachu kawy na chłodnej werandzie,
którego z niczym nie można pomylić.
Wierzę, że znajdę.

Powracam myślą na parkowe ścieżki
pośród błyszczącej po deszczu zieleni.
Zostaną głuchym echem wspomnień, jeśli
nic się nie zmieni.

Mieszkasz daleko i nie jesteś sama,
gdy wiersz układam w kilku prostych wersach,
bo zwykłe słowa nie potrafią kłamać:
ty byłaś pierwsza.