Raniony nożem patrzę jak żółć bólu i gniewu rozlewa się po dywanie
nie dowierzam
słowom, milczeniu
pytam sam siebie
nie odnajduję
sensu kłamstw
ktoś mnie poucza żebym pomyślał od kiedy krwawię mówi że sam się zraniłem
nie dowierzam
pytam sam siebie
nie odnajduję
słów tylko milczenie napawa mnie trwogą, zabija uśmiech ust
nie dowierzam
pytam sam siebie
zadając tysiąc pytań nie odnajdując odpowiedzi czuję smród wypalanych stygmatów
nie dowierzam...