nawet czarnej róży
nie obronią kolce
i ciszą zsyłane
półmroki wieczorne
ani ciepłe noce
zdobione miesiącem
ni serc przyklękania
i prośby pokorne

a przecież dopiero
co opadły liście
jest ich wokół róży
po prostu bez liku
tylko czemu kwitnąc
swą czernią soczyście
jest mi raz to śliną
to palcem w przełyku

...
człowiek - chociaż to brzmi dumnie -
w rzeczy samej jest istotą
która - trudno to zrozumieć -
nie potrafi zadbać o to
żeby nie dać się pokonać
choćby przez wuhański wirus
ale jak ma zadbać o nas
hołubiąc rodzimych świrów
którym nie chce znikać z twarzy
wyraz odległy pokorze

człowiek to jest - bez obrazy -
jedno z najpodlejszych stworzeń
na nic zda się ni cud boski
ni najwyższy wymiar kary
rację miał już Kochanowski
wygarniając nam przywary
kiedyś pewnie będzie lepiej
ale kiedy wam nie powiem
może wówczas gdy na świecie
podrzędnym się stanie człowiek