powiększają się przerwy pomiędzy słowami
oddech krótszy jesiennie daje znać o sobie
myśli które w mgłach giną mimo twórczych zdobień
już się nie chcą przebarwiać tęczy kolorami

babie lato przymila się nicią srebrzystą
klucze gęsi klekotem otwierają niebo
nie dziwimy się zmianom pytaniem dlaczego
spoglądając z dystansem na ich oczywistość

na to że czerstwiejemy pospołu z zielenią
ale z chęcią mylimy przy liczeniu zmarszczek
wiedząc dobrze że one niczego nie zmienią
i że przyjdzie nam polec w tej nierównej walce

póki liściom opadać się wcale nie spieszy
cieszmy jeszcze się wszystkim czym możemy cieszyć