Twoja laska stoi oparta o puste krzesło
na stole książka nieprzeczytana
okulary
długopis
maść do smarowania nóg...
na komodzie zegar
tyka odwieczną pieśń o przemijaniu
w szafie sukienka
jeszcze Tobą pachnie
przy łóżku kapcie
stare
schodzone
mówiłaś że wygodne
że takich już mieć nie będziesz...
nie będziesz już takich mieć...
anioł w czarnej sukni przyszedł nocą
pocałował Twoje pomarszczone czoło
wziął za rękę
i przeprowadził na drugi brzeg rzeki życia
chóry anielskie zaśpiewały
Salve Regina Mater Misericordiae
a Twoi patronowie Piotr i Paweł
wzięli Cię w swoje objęcia...
nie zdążyłam powiedzieć Ci do widzenia
dotknąć Twojej ciepłej dłoni
spojrzeć w Twoje jasne oczy...
nie zdążyłam powiedzieć
że kupiłam węgiel
i zapłaciłam rachunek za wodę
nie zdążyłam...
komu teraz mówisz swoje wiersze
opowiadasz o życiu
pieczesz placek drożdżowy
z kim idziesz na lody...
Twoja laska stoi oparta o puste krzesło