Bądź jak kamień, stój, wytrzymaj
Kiedyś te kamienie drgną
I polecą jak lawina
Przez noc.
Przez noc
Przez noc.
/E. Bryll


Trzymajcie się, dziewczyny, powiedział redaktor w telewizji,
jakby wciąż trwały szkolne lata: zawalona klasówka z historii,
nieobecności bez usprawiedliwienia
i zgubiony długopis.

Lecz one już wiedzą: tajemnice bolesne najtrudniej odmawiać
o czwartej nad ranem. To z wiekiem wychodzi z krwi.
Uliczna zamieć złowieszczymi wizgami
zwielokrotnia imiona nadpobudliwych przechrztów, nabrzmiałe od kadaweryny
i łotrowskiego rechotu.

Nie martwcie się jednak o tych, którzy jeszcze nie zeszli ze skórą
z breaking newsów, rozkwiczanych pasków.
Styczniowa śnieżyca ich nakarmi,
pokrzepią kroki i wołania coraz głośniejsze
na pikiecie nieustępliwych.
Nestorzy przecież nadal pamiętają,
jak podobne noce przemilczały do wewnątrz

identyczną wiarę, wciąż wijącą się z bólu.
między kratami
a świtem niczym gruz w znękanych ustach.