poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUMPiątek, 11.10.2024
Nawigacja
STRONA GŁÓWNA

REGULAMIN
POLITYKA PRYWATNOŚCI

PARNAS - POECI - WIERSZE

WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW

KORGO TV

YOUTUBE

WIERSZE /VIDEO/

PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/

IMAK - MAGAZYN VIDEO

WOKÓŁ POEZJI /teksty/

WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/

RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW

KONKURSY 2008/10 (archiwum)

KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012

-- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012)

SUKCESY

GALERIA FOTO

AKTUALNOŚCI

FORUM

CZAT


LINKI

KONTAKT

Szukaj




Wątki na Forum
Najnowsze Wpisy
playlista- niezapomn...
Co to jest poezja?
"Na początku było sł...
slam?
Cytaty o literaturze
,, limeryki"
Chimeryki 2
FRASZKI
Poezja dla dzieci
Chimeryków c.d.
Ostatnio dodane Wiersze
Wielopak
istota
"Opowiem ci bajkę, j...
kompocik z jabłuszek
Ptak przelotny
od wczoraj do jutra ...
kawał drogi
Romantica
legginsy to przedmio...
Przychodzą do nas na...
Wiersz - tytuł: Oko cyklonu
Uczyliśmy się nie odwracać wzroku, ale patrzeć przez to jak przez oko cyklonu.



"Oko cyklonu" ze staro nordyckiego vindr (wiatr) auga (oko) oznacza okno i odnosi się do oka będącego oknem na duszę.



I.

Mam znowu dziwne sny.
Tym razem jesteś na przodzie, kroczysz po krawędzi kościsto białego piasku.
Okrążamy obwód jeszcze raz.
Przypomina mi to ścieżkę, którą wyznaczyliśmy wokół jeziora macierzystego u stóp Góry Kajlas.
Byliśmy wtedy wierzącymi pielgrzymami - całując dłonie,
usta, stopy, ziemię i niebo od nowa - podążając jatra dla mocy,
by usunąć iluzję oddzielającą nas od bogów.
Piasek rozpuszcza się jak cukier-puder wznoszący się w małych, opadających pagórkach,
poruszających się, zwalniających, tonących.

Boję się zamknąć oczy.

Boję się spać.



II.

Minęło prawie sześć miesięcy, odkąd policjant z krótkim ołówkiem i podkładką
do pisania z klipsem, powiedział, że albo sama wrócisz do domu,
albo znajdą twoje ciało w śmietniku.
W tym śnie wpatruję się w tył twojej głowy.
Twoje długie, jedwabiste, pachnące włosy.
Ile godzin spędziłem przy ich rozplątywaniu, rozczesywaniu, rozpuszczaniu - nitka po nitce.
Stałem za tobą cały ten czas. Kułaś się na małym, niebieskim krzesełku,

na kwarantannie,

na podwórku.

Jak dotarliśmy od dziecięcych krzesełek do świętego jeziora w Tybecie?
Jak łatwo nie docenić mocy tego, co jest za nami.
Idę śladem twojego długiego, giętkiego grzbietu. Gabinet osobliwości rozciąga się
wzdłuż kręgosłupa, śpi tam, mieszka tam.

Dokładnie tam.



III.

Czasami się poddaję.
Pozwalam sobie poczuć świat bez ciebie,
jak bywa w nim cicho.
Zupełnie jak w tej rozjarzonej zapałką
jaskini, którą znaleźliśmy wewnątrz Kajlas; jej zapomniane łono.
Wewnątrz pojawiły się kryształy, przydymione sadzą z płomieni rozniecanych patyczkami.

Bezrękie naczynia w kształcie jonów stały w rzędach na kamiennym ołtarzu, czekając stulecia na mleko.
Tu - nachylona, przysiadająca plecami do mnie - zajmowałaś się czymś szamańskim.
Delikatne pętle całowały powietrze, przywołując istoty zza nieznanych kurtyn.

To tam powstały przed tobą
brązowookie kobiety
w znoszonych Levisach,
o twoich włosach, ustach, z opuszkami palców oprószonych słodyczą dziecinności,
z kuchni, gdy byłaś mała, stojąc na niebieskim krzesełku, przesiewałaś cukier-puder opylając
świeżo usmażone faworki.


IV.

Miesiące, lata później, wciąż śnię o nas.
Patrzę z wysokiego, samotnego miejsca - na odległy brzeg jeziora.
Znów cień sylwetki, jak twojej spacerował po wilgotnym molu.

Przyciągałaś.


Odpychasz.


Przypływ i odpływ od dawien dawna wyżłabiał brzegi i kobiety w nicość.
Wiesz, że cię widzę. I kładziesz tą wiedzę na moim umyśle,
warstwę po warstwie jak cienkie cebulowe płatki wokół
środka, którego nie ma - gdy wszystkie płatki są obrane.
Środek istnieje dzięki temu, co go otacza - jak sedno, które istniało między nami,
nie znajdę cię wracając do początku.

Chcesz mnie dosięgnąć?

Śnij powoli, najwolniej jak się da.
Wyczuj to, czego nie można zobaczyć, nie można powiedzieć.
Przedsłowną wiedzę, zarchiwizowaną w kościach, wysypaną
luzem, bo wędrowaliśmy przez lata, całe życia,
wokół przesuwającej się obwodnicy, aż to, co wyglądało
jak cukier, smakowało jak sól.

Podczas gdy nasi przodkowie spali na grobach własnych przodków,
śniąc - my uczyliśmy się najtrudniejszego z zawodów -
jak nie odwracać wzroku - ale patrzeć
wystarczająco długo - byśmy mogli
patrzeć przez to - jak przez okno - jak przez

oko cyklonu.
Dodane przez RCN dnia 15.09.2024 01:04 ˇ 3 Komentarzy · 291 Czytań · Drukuj
Komentarze
silva dnia 15.09.2024 12:33
Dawno nie czytałam tu tak świetnego tekstu! Tyle w nim pomieściłeś! I szamańskie poszukiwanie łączności w czasie i przestrzeni, i sentymentalne powroty do "niebieskiego krzesełka", i opzycje - piasek - woda, on - ona, i tyle jeszcze w tym oknie duszy... A to the best: Bezrękie naczynia w kształcie jonów stały w rzędach na kamiennym ołtarzu, czekając stulecia na mleko.. Poczytałam z przyjemnością i konstruktywną zazdrością. Pozdrawiam.
RCN dnia 20.09.2024 23:33
@Silva dziękuję
Milianna dnia 01.10.2024 20:03
Wspaniały! Piękny. Czyta się naprawdę z wielkim zainteresowanuem i przyjemnością.
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
Pajacyk
[www.pajacyk.pl]
Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło



Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem?
Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.

Zapomniane hasło?
Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
Aktualności
OKP Festiwalu Litera...
VII OK Poezji dla Dz...
OKP "Środek Wyrazu" ...
XVIII Konkurs Litera...
REFLEKSY XVII Ogólno...
XXXIX OKL im. Mieczy...
Wyniki XLIV OKP "O L...
Informacja o blokadz...
XVIII OkP o "Cisową ...
V edycja OKP im. K. ...
Użytkownicy
Gości Online: 6
Brak Użytkowników Online

Zarejestrowanych Użytkowników: 6 439
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: chimi

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE

copyright © korgo sp. z o.o.
witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego

70659991 Unikalnych wizyt

Powered by PHP-Fusion v6.01.7 © 2003-2005